Pierwszy ultradźwiękowy miernik grubości został skonstruowany w 1967 roku przez Wernera Sobka, polskiego inżyniera z Katowic. Ten pierwszy grubościomierz ultradźwiękowy mierzył prędkość emitowanych przez siebie fal w poszczególnych badanych próbkach, a następnie na podstawie tego pomiaru prędkości obliczał grubość w mikrometrach za pomocą zastosowanego równania matematycznego.
Ultradźwiękowy pomiar grubości za pomocą grubościomierza
Istnieją dwa rodzaje przetworników, które mogą być stosowane jako grubościomierze ultradźwiękowe. Są to czujniki piezoelektryczne i czujniki EMAT. Oba typy przetworników emitują fale dźwiękowe do materiału, gdy są pobudzone. Zazwyczaj przetworniki te wykorzystują z góry określoną częstotliwość, jednak niektóre grubościomierze pozwalają na dostrojenie częstotliwości w celu kontroli szerszego zakresu materiałów. Standardowa częstotliwość wykorzystywana przez grubościomierze ultradźwiękowe wynosi 5 MHz. Obecnie na rynku dostępnych jest wiele zaawansowanych technologicznie modeli. Nowoczesne cyfrowe grubościomierze mają możliwość zapisywania danych i wysyłania ich do różnych innych urządzeń rejestrujących dane. Przyjazny interfejs użytkownika oraz zapisane dane i ustawienia pozwalają na największą łatwość dla operatorów. Pozwala to nawet stosunkowo początkującym użytkownikom na uzyskanie efektywnych kosztowo i dokładnych pomiarów.
Techniki i technologie związane z ultradźwiękowym pomiarem grubości (UTM) są ściśle związane z wykorzystaniem ultradźwięków w kontekstach, takich jak różne przemysłowe pomiary ultradźwiękowe, a także ultrasonografia medyczna i mikroultradźwięki w obrazowaniu przedklinicznym. Technologia UTM w połączeniu z bezprzewodową transmisją danych jest obecnie wykorzystywana przez niektóre firmy do monitorowania na żywo grubości metali w zsypach transferowych.